1. Zainteresuj się ich życiem. Zapytaj o ich przyjaciół, rodziców ich przyjaciół i jak minął im dzień. Zainicjuj rozmowę, która wymaga więcej niż jednowyrazowej odpowiedzi lub pomruku.
2. Wyznacz granice. Nawet jeśli są malutkie, mają małe granice, takie jak pora spania lub ile nocy w tygodniu można przebywać w domu przyjaciela lub kiedy i gdzie jest dopuszczalne przebicie nowej dziury w ciele. Najwyraźniej zasady nie służą żadnemu innemu celowi, jak tylko zmusić twoje dziecko do konformizmu i udusić całą jego indywidualność.
3. Pozwól im codziennie bawić się – bez elektroniki – przez godzinę. Zachęć ich, aby użyli swojej wyobraźni lub OH THE HORROR, przeczytali książkę. Nie poddawaj się trwającemu atakowi paniki spowodowanemu lękiem separacyjnym z powodu utraty iPhone’a lub iPada przez trzydzieści minut.
4. Daj im obowiązki. Poproś ich, aby sami zaciągnęli swoje sięgające do kolan stosy brudnych ubrań do pralni lub, o słodkie, miłosierne niebiosa, wypłukali naczynia lub załadowali zmywarkę. Jak śmiesz próbować zaszczepić poczucie osobistej odpowiedzialności za własną przestrzeń życiową lub nauczyć je, jak prawidłowo ładować pralkę, aby nie zniszczyć całej swojej garderoby w college’u przez pierwszy miesiąc poza domem!
5. Poproś ich, aby uczestniczyli w czasie z rodziną przez co najmniej pół godziny każdego dnia. Nie ma na świecie nic tak kiepskiego jak Family Game Night, zwłaszcza jeśli jest to aktywność, która wymaga, aby wszyscy byli w tym samym pokoju lub * wzdychali * w interakcji!
6. Porozmawiaj o trudnych sprawach. Na przykład seks, narkotyki, polityka, religia i dlaczego pod łóżkiem znajduje się ręcznik, który sam może się podnieść.
7. Pokaż się. Nie musisz nawet siedzieć w pierwszym rzędzie. Możesz chować się w swoim minivanie na parkingu z zamkniętymi oknami. Samo bycie tam wystarczy, by okaleczyć ich na całe życie.
8. Spróbuj pomóc… we WSZYSTKIM. Jeśli nie nauczyłeś się do tej pory, nie znasz gówna. Najwyraźniej wyklułaś się w pełni dorosła i nigdy nie przeżyłaś żadnego nastoletniego dramatu, więc nie masz nic interesującego ani ważnego, aby przyczynić się do CZEGOKOLWIEK, przez co twoja nastolatka może teraz przechodzić.
Powiązany post: Jak być najbardziej zawstydzającym rodzicem na świecie
