To marzenie rodzica: bez brudzących pieluch i stresującego treningu nocnika w wieku malucha.
Zdaniem ekspertów jest to możliwe.
Jest to znane jako komunikacja eliminacyjna, a nowy artykuł, opublikowany w tym miesiącu przez pediatrę i rodzica w czasopiśmie Pediatrics, opowiada o tym, kiedy Jeffrey Bender, lekarz specjalista od chorób zakaźnych u dzieci, i jego żona, dr Rosemary She, patolog i mikrobiolog medyczny, przygotowywali się na trzecie dziecko, chcieli uniknąć używania jednorazowych pieluch, aby zmniejszyć ilość odpadów.
Rzeczywiście, Amerykanie każdego roku wypełniają wysypiska około 27 milionów jednorazowych pieluch i 3,4 miliona ton odpadów pieluch, których rozkład może zająć 500 lat.
Poza tym pieluchy kosztują rodziny amerykańskie średnio 1000 dolarów rocznie.
To powiedziawszy, nie mieli czasu zajmować się pieluchami materiałowymi, co skłoniło ich do zastanowienia się: Jak ludzie radzili sobie przed wynalezieniem pieluch? W ten sposób natknęli się na komunikację eliminacyjną (EC).
Komunikacja eliminacyjna, znana również jako naturalna higiena niemowląt, jest metodą, która pozwala rodzicom pominąć pieluchy w okresie niemowlęcym i potencjalnie przyspieszyć naukę korzystania z nocnika w późniejszym okresie.
„W żadnym wypadku nie jesteśmy ekspertami w EC” – mówi Bender What To Expect – chociaż dodaje, że istnieje wiele zasobów, które oferują pomoc.
Ich celem w pisaniu tego artykułu w Pediatrics jest rozpowszechnianie informacji o alternatywach dla pieluch wśród innych pediatrów, aby wiedzieli, jak zająć się tym pomysłem rodzinom, które są zainteresowane.
Czym więc jest komunikacja eliminacyjna? Kiedy dzieci zaczynają uczyć się korzystania z nocnika, co zwykle ma miejsce w wieku od 18 miesięcy do 2 lub 3 lat, zaczęły już rozwijać umiejętności poznawcze, aby dobrowolnie kontrolować ruchy ciała.
EC może jednak rozpocząć się w momencie, gdy dziecko wróci do domu ze szpitala.
Rodzice warunkują swoje dzieci, aby reagowały na bodźce, mówi pediatra, dr med.
Mark Wolraich, autor przewodnika American Academy of Pediatrics na temat nauki korzystania z nocnika – a reakcja niekoniecznie jest dobrowolna.
Z EC rodzice uczą się rozpoznawać mowę ciała niemowlęcia, odgłosy i inne sygnały związane z kupowaniem i oddawaniem moczu w ten sam sposób, w jaki uczą się, jak dziecko wskazuje na głód lub zmęczenie.
Kiedy rodzice myślą, że noworodek musi iść, kładą dziecko nad zlewem, toaletą lub mini krzesełkiem nocnikowym, wydając jednocześnie dźwięk (np.
Buczenie lub gwizd), który dziecko zaczyna kojarzyć z zabraniem się do pracy.
jest to możliwe tylko u dzieci, których funkcje organizmu są regularne, dodając, że niektóre dzieci tak, a inne nie – wszystko to jest normalne.
Bender twierdzi jednak, że większość dzieci ma dość regularny harmonogram.
„Niemowlęta naturalnie eliminują w przewidywalnym czasie” – pisze.
Dla Bendera planował nocowanie zaraz po przebudzeniu dziecka i po posiłku, któremu towarzyszył krótki gwizdek.
Według Amerykańskiej Akademii Lekarzy Rodzinnych (AAFP), w krajach rozwijających się popularna jest pewna forma EC.
dostęp do jednorazowych pieluch i zainteresowanie tą metodą wzrosło w USA od 2005 r.
W rzeczywistości, zaledwie trzy do czterech pokoleń temu, pisze Bender, Amerykanie również używali EC.
To wyraźnie nie jest obecnie.
Bender pisze, że wahadło obróciło się w 1962 roku, po tym, jak pediatra T.
Berry Brazelton, MD, napisał ważny artykuł, w którym określono wiek, w którym dzieci są wystarczająco dojrzałe, aby rozpocząć naukę korzystania z nocnika.
Bender mówi, że prawie dwa lata używania pieluch mogą być trudne do nauczenia się.
„Potrzebna jest zmiana paradygmatu, tak aby lekarze pediatrzy i opiekunowie zrozumieli, że istnieją inne opcje niż pieluchy” – pisze.
EC „jest naturalna, nie generuje wysypisk ani odpadów oceanicznych i jest bezpłatna.” Jak Bender i Ona sprawili, że EC pracowała Bender mówi, że on i jego żona nie wiedzieli o EC, dopóki nie powitali trzeciego dziecka.
„Moi rodzice żartowali, że chcieliśmy tylko zwiększyć stopień trudności” – mówi.
„Jak się okazuje, czujemy, że na dłuższą metę było to łatwiejsze i żałowaliśmy, że nie zrobiliśmy tego również z naszą dwójką pierwszych dzieci.” Przez pierwsze dwa miesiące Bender mówi, że używali pieluch na noc, ale ich córka nie była nie ma wypadków, więc zatrzymali się.
„Przeczytaliśmy i odkryliśmy z pierwszej ręki, że niemowlęta naprawdę budzą się jako pierwsze, zanim zrobią kupę lub oddają mocz” – mówi Bender.
„Leżała w łóżeczku obok naszego łóżka i jak tylko zaczęła się wiercić, zabraliśmy ją do nocnika, a ona szła.
Przewidywalnie też poszła po karmieniu w środku nocy.” Zanim ich córka była W wieku 6 miesięcy nie potrzebowała zapasów pieluch z materiału.
W wieku 18 miesięcy para „bezproblemowo” przeniosła swoją córkę na samodzielne korzystanie z toalety.
Potencjalne korzyści z komunikacji eliminacyjnej Poza tym, że była tańsza i bardziej przyjazna dla środowiska, mówi, że EC tak naprawdę pomogła wszystkim uzyskać lepszy sen.
„Nakarmienie jej, trzymanie jej nad nocnikiem, wytarcie jej pośladków zwykłym papierem toaletowym i powrót do łóżka zajęło mi tyle czasu i energii, ile potrzebowałem, by ją nakarmić, zrobić jedną lub dwie niechlujne zmiany pieluchy w w środku nocy – mówi.
Kiedy przychodzi pora na skorzystanie z toalety, dzieciom, które ćwiczyły EC, może być łatwiej, ponieważ mogą mieć lepszą świadomość i kontrolę nad pęcherzem, a ponadto mogą rzadziej moczyć łóżko.
Chociaż Bender twierdzi, że nauka nocnika z EC zajęła ich dzieciom mniej więcej tyle samo czasu, co z pieluchami, okazało się, że ich córka miała mniej wypadków.
„Wydawała się rozpoznawać, kiedy musi iść, i wiedziała, że nie chce narobić bałaganu i dlatego nas o tym poinformowała” – mówi Bender.
Mówi, że w wieku 18 miesięcy ich córka moczyła łóżko mniej niż jej 4- i 5-letni bracia.
Istnieją również inne możliwe korzyści zdrowotne wynikające z EC, mówi Bender, w tym mniejsze ryzyko infekcji dróg moczowych u niemowląt.
nauczyć się całkowicie opróżniać pęcherze od najmłodszych lat.
I chociaż producenci pieluch reklamują, jak dobrze ich produkty zapewniają dzieciom suchość, ostatecznie zatrzymują wilgoć – a dzieci czasami pozostają w mokrych pieluchach przez wiele godzin, co sprzyja rozwojowi infekcji bakteryjnych MSRA, które rozwijają się w ciepłym i wilgotnym środowisku, wraz z pieluchą wysypka.
Komunikacja eliminacyjna pozwala uniknąć obu tych sytuacji.
Czy komunikacja eliminacyjna wymaga więcej pracy? Eksperci zgadzają się, że jedną wielką wadą EC jest to, że na początku jest ona czasochłonna.
Wolraich mówi, że chociaż nie zostało to zbadane, słyszał, że rodzice mogą być początkowo sfrustrowani próbami komunikacji eliminacji, co może prowadzić do negatywnych interakcji.
Bender mówi, że w pierwszych sześciu miesiącach życia dziecka wymagało to większej determinacji i poświęcenia, po tym jak Przez pierwsze kilka miesięcy komunikacji eliminacyjnej on i jego żona weszli w jej rytm – i od tego momentu było łatwiej.
„Ogólnie rzecz biorąc, myślę, że pracy jest znacznie mniej” – mówi.
A dodatkowa praca zrównoważyła się później, ponieważ w wieku 2 lat poświęcili znacznie mniej wysiłku na naukę korzystania z nocnika.
„Pomyślałabym o tym jako o inwestycji, która zwróci się w wieku malucha” – zgadza się.
„Gdyby dziecko mogło nauczyć się korzystać z nocnika już w wieku 18 miesięcy, wymagałoby o wiele mniej czasu i wysiłku, aby nauczyć się korzystania z toalety maluch o silnej woli w wieku 2 lub 3 lat.” Bender i ona byli rodzicami po raz trzeci.
Czy to dało im przewagę na EC, ponieważ jako rodzice mieli dużo więcej pewności siebie i doświadczenia? Podczas gdy Bender przyznaje, że byli znacznie bardziej czujni wobec swojego pierwszego dziecka, nie zajęło im dużo czasu, zanim nauczyli się, jakie były jego oznaki głodu i zmęczenia – i uważa, że mogliby zrobić to samo z jego wskazówkami dotyczącymi nocnika.
trzeba wyeliminować „wskazówki, ale po prostu je zignorować, wiedząc, że pielucha je złapie” – mówi Bender.
„Działanie na podstawie tych wskazówek było całkiem satysfakcjonujące i pozwoliło nam jeszcze bardziej związać się z naszym trzecim dzieckiem.
Myślę, że rodzice po raz pierwszy poradziliby sobie z odpowiednią zachętą i wsparciem.” Nie wszyscy mają bzika na punkcie pomysłu ECFor Bender and She, najtrudniejszą częścią EC był brak wsparcia ze strony rodziny, pediatrów, przyjaciół i innych opiekunów dzieci.
„Niemal wszyscy początkowo odpowiedzieli:„ Jesteście szaleni! ”- mówi Bender.
Pewnego razu, jak mówi, została„ przyłapana ”na trzymaniu córki nad toaletą w publicznej toalecie w Costco, kiedy maluch i jego mama pchnęli drzwi.
do ich straganu, myśląc, że nikogo tam nie ma.
„Wyraz twarzy matki był wyrazem całkowitego szoku i niedowierzania.
Wydawała się zamrożona i nie ruszała się, dopóki nie poprosiłam jej o zamknięcie drzwi.
Dlatego czuliśmy, że musimy być dyskretni w miejscach publicznych” – mówi.
Mówią, że nawet niektórzy ich rówieśnicy ze środowiska medycznego uważali EC za po prostu dziwaczną.
Albo myśleli, że jednorazowe pieluchy są oznaką cywilizowanego społeczeństwa: jeśli je masz, dlaczego miałbyś wracać do czegokolwiek innego? „Ale kiedy mogliśmy im powiedzieć więcej na ten temat, większość ludzi żałowała, że nie słyszeli o tym przed wychowaniem dzieci, aby mogli tego spróbować” – mówi Bender.
Być może, co najbardziej zaskakujące, najczęściej na pokładzie EC byli dziadkowie.
Pewna kobieta pomyślała, że używanie jednorazowych pieluch dla jej prawnuka w rzeczywistości jest o wiele bardziej pracochłonne niż techniki komunikacji eliminacyjnej, których używała, wychowując własne dzieci w Salwadorze.
„To, że nie jest to powszechne w Stanach Zjednoczonych, nie jest uzasadnionym argumentem” – mówi Bender.
„Coraz więcej osób zdaje sobie z tego sprawę.
Mamy nadzieję, że pediatrzy będą czuli się bardziej komfortowo, rozmawiając o tym z rodzinami, które są zainteresowane próbą”.
Dodaje, że powinno być więcej funduszy na badania w celu zbadania potencjalnych korzyści zdrowotnych wynikających z komunikacji eliminacyjnej w porównaniu z pieluchami – ponieważ przy większej liczbie dowodów naukowych więcej pediatrów prawdopodobnie poleci tę metodę rodzicom.
Po ich sukcesie z EC, Bender i Ona przekonali dwoje ich przyjaciół, aby wypróbować to ze swoimi dziećmi, i mówią, że wielu innych rodziców, których znają, żałowało, że nie mieli okazji spróbować.
„Myślę, że młodsze pokolenia zdecydowanie zdają sobie sprawę z kwestii środowiskowych i są otwarci na sposoby, by coś zmienić” – mówi.
Komunikacja w sprawie eliminacji to nie wszystko albo nic Nawet jeśli dziecko spędza czas z nianią lub żłobkiem, mówi, że rodzice mogą nadal spróbuj komunikacji eliminacyjnej w niepełnym wymiarze godzin.
Kiedy ich córka miała 4 miesiące, Bender i Ona znowu wrócili do pracy na pełny etat.
Ich niania nie była zachwycona komunikacją eliminacyjną, więc używała pieluch, kiedy ćwiczyli EC wieczorami i w weekendy.
„Działało dobrze, ponieważ nasza córka już wtedy znała się na ćwiczeniu, kiedy była z nami” – mówi She.
W wieku 8 miesięcy zmieniły nianie – a ich nowy opiekun był otwarty na komunikację eliminacyjną, ponieważ jej dziadkowie używali tej metody z nią, kiedy była niemowlęciem dorastającym na Tajwanie.
„Niemowlęta mogą być w pieluchach, a rodzice nadal mogą próbować pomóc zaznajomić niemowlę z funkcjonowaniem organizmu ”- dodaje She.
„Jeśli pieluszka jest sucha i minęło kilka godzin od ostatniej zmiany pieluchy, rodzice mogą po prostu spróbować posadzić swoje dziecko na nocniku i zobaczyć, co się stanie! W pewnym momencie mogą być mile zaskoczeni, co może zachęcić ich do pójdź o krok dalej.
”Kluczem do sukcesu jest skupienie się na komunikacji i budowaniu więzi z dzieckiem, a nie na wynikach.
„W przeciwnym razie proces będzie bardzo stresujący” – mówi.
„Być w stanie pomóc jej się nie brudzić, jednocześnie oszczędzając pieniądze i pomagając środowisku w tym procesie – było warto, chybione i wszystko inne”.
POWIĄZANE HISTORIE Znaki gotowości do nauki korzystania z nocnika Debata na temat pieluch: pieluchy materiałowe kontra pieluchy jednorazowe8 sposobów na oszczędzanie pieniędzy na pieluchach
