Jest 7:23 rano, a ja już nie śpię godzinę i osiem minut.
Na odwrocie sobota.
Starty przed siódmą rano są surowo zabronione w naszym domu, ale nadal wydaje się, że mają miejsce, mimo że nikt przy zdrowych zmysłach nigdy nie chciałby mnie spotkać, gdy na zegarze wciąż jest szóstka.
Więc jestem tutaj. Godzina i 10 minut dziennie. Chciałbym, żeby to już koniec, żebym mógł wrócić do łóżka.
Ale nie jest. Oto, co będę robić zamiast tego:
1. Płacz. Można opłakiwać to, czego już nigdy nie zaznam.
2. Oblicz wartość dzieci w serwisie eBay, nie wspominając o części „ranne ptaszki”.
3. Przeklinając wszystkich sąsiadów, których domy są jeszcze w całkowitej ciemności.
4. Żałując, że poprzedniego wieczoru obejrzałem „jeszcze jeden” odcinek Breaking Bad.
5. Sprawdzanie Facebooka i Twittera oraz łączenie się z innymi cierpiącymi na bezsenność rodzicami.
6. Opracowanie zasad, tabel nagród i programów motywacyjnych, aby trzymać dzieci w łóżku do 7:00 rano (zostaną porzucone do następnego weekendu, kiedy poniosą porażkę i zacznę cały, przepraszam proces od nowa).
7. Jedzenie śniadania. Mimo że oznacza to, że będę podawać lunch o 10:30.
8. Sporządzenie wiadomości e-mail do Fishera Price’a z informacją, że ich zegar dla dzieci jest do niczego. Że moje dziecko nauczyło się, jak „przynieść słońce” drugiego dnia. Słońce pojawia się teraz losowo o 4:00, 5:00 i 6:00.
9. Wyobrażam sobie wszystko, co mógłbym osiągnąć… Gdybym nie był tak cholernie zmęczony.
10. Zasypiając. I powtarzam. Przez resztę dnia.
Do zobaczenia jutro o 6:00, ludzie!
