Mam nadzieję, że ten list dobrze Cię odnajdzie po pierwszej nocy w akademiku. Dzięki Twojemu SMS-owi wiem, że jeszcze żyjesz i pierwszy dzień przeżyłeś sam.
Przyznam, że miałem pewne zastrzeżenia, które cię tam zostawiły, tym bardziej po powrocie do domu, po wprowadzeniu cię do domu i znalezieniu twojego chińskiego pojemnika z jedzeniem z nocy przed siadaniem na stole, na którym go zostawiłeś. Każdy, kto z tobą mieszkał, może zaświadczyć, że zawsze zostawiasz ślad, gdziekolwiek się wybierasz. Za kilka dni zajmę się twoim pokojem w rękawiczkach i kombinezonie.
Moja pierwsza rada: podnieś się po sobie i zawsze pamiętaj o spłukiwaniu. Twoje siostry chciały, żebym dodał tę ostatnią część.
Osiemnaście lat zawsze wydawało się bardzo długim czasem, aż do dnia, w którym zostałeś umieszczony w moich ramionach. Wtedy 18 lat minęło szybciej, niż myślałem. Nauczyłem się, że im bardziej starasz się trzymać i spowolnić czas, tym szybciej wydaje się on płynąć. Osiemnaście lat powinno być więcej niż wystarczającym czasem, aby nauczyć cię wszystkiego, co powinieneś wiedzieć. Gdzieś jednak role się trochę rozmyły. Obecnie nie jestem pewien, kto jest nauczycielem, a kto uczniem. Osiemnaście lat to z pewnością wystarczająco dużo czasu, abym nauczył się odpuszczać. Przyznaję, że jest to trochę trudne, ale mamuśka musi pewnego dnia wypchnąć swoje dziecko z gniazda. W przeciwnym razie pisklę nigdy nie nauczy się latać. Nie wątpię, że nie tylko będziesz latać, ale także szybować.
Jesteś tym, który uczynił mnie matką. Nie matką, którą jestem dzisiaj, ponieważ jestem teraz znacznie lepsza niż wtedy. Niestety, jako pierworodny byłeś królikiem doświadczalnym. Nauczyłem się moich niepowodzeń z tobą i patrząc wstecz, jestem pewien, że było ich wiele. Siedem dzieciaków później mogę powiedzieć, że wydaje mi się, że w końcu wiem, co robię. Mam nadzieję, że nie schrzaniłem cię za bardzo.
Zawsze wiedziałem, że wszystko będzie dobrze, kiedy wychodzisz sam. Spośród całego swojego rodzeństwa byłeś inny – piekielnie uparty, a na dodatek całkiem niezła osobowość. W wieku 3 lat nuciłeś piosenkę porządkową, ostrożnie przenosząc tę samą zabawkę z górnej półki na środkową iz powrotem w przedszkolu. Twoi nauczyciele byli na tobie, ale byli równie zdumieni twoimi umiejętnościami „naśladowania”. Twoi koledzy z klasy wcale nie byli mądrzejsi, gdy odrobili luz. Byłem jednocześnie lekko upokorzony i dumny. To znaczy, dopóki nie zacząłeś robić tego samego gówna w domu.
Teraz, gdy jesteś sam, zawsze dziel się swoim udziałem – w domu, w szkole i w pracy. Czasami okaże się, że musisz wyjść poza to, czego się od ciebie oczekuje. Wessij to, ubrudz sobie ręce i zrób to z uśmiechem. Twoje wysiłki zostaną docenione.
Zawsze byłeś największą rybą w zestawie przedszkolnym. Głośny i uparty, próbowałeś prowadzić program, zarówno w domu, jak iw szkole. Nie zastanawiałeś się dwa razy nad poprawieniem swoich nauczycieli. Pewnego dnia twój przedszkolak odciągnął mnie na bok i powiedział: „Ten będzie burmistrzem”. Nie byłam pewna, czy mam się pochlebiać, czy martwić.
Jak na 5-latka miałeś jaja. Mosiężne. Nadal to robisz. Tylko że teraz, twój profesor nie pomyśli, że to takie słodkie, kiedy zachowujesz się, jakbyś wiedział więcej niż on. Co gorsza, nie wkurzaj współlokatora. Będzie miała moc, by uczynić twoje życie piekłem.
Twoja pewność siebie w naturalny sposób przyciąga ludzi do Ciebie. Uważaj tylko, abyś nie był zbyt pełen siebie. Jesteś całkiem utalentowany, ale każdy może się podzielić talentami. Niektórzy ludzie błyszczą w środku. Poświęć trochę czasu, aby to zauważyć.
„Freshman 15” wpełznie na ciebie, jeśli na to pozwolisz. Musisz codziennie wstawać i być aktywnym. Prowadzenie siedzącego trybu życia jest tak łatwe, ale musisz pamiętać, że poza Facebookiem i Tumblrem jest o wiele więcej. Twój ojciec i ja wiemy, że sport nigdy nie był twoją rzeczą. Staliśmy z boku i patrzyliśmy, jak schylasz się, by rozwiązać sznurowadła, uderzając odrobiną środka boiska. Kiedy bawiłeś się knagami, piłka przeleciała ci nad głową. Kiedy nauczyłeś się tej sztuczki, nigdy więcej nie widzieliśmy, jak biegniesz za piłką. Nikt nie mógł zmusić cię do zrobienia czegoś, czego nie chciałeś. Nauczyliśmy się tej lekcji więcej niż jeden raz. Przed pokojem w akademiku znajduje się duży, piękny kampus. Poznaj to.
Presja rówieśników nigdy nie była dla ciebie problemem. W piątej klasie program DARE zmienił wszystkich dorosłych w alkoholików w Twoich oczach. Nigdy nie zapomnę tego, jak patrzyłeś na swojego biednego ojca, kiedy pił jeden kieliszek wina do świątecznej kolacji. To zapewniło mnie, że minie dużo czasu, zanim alkohol przepłynie między twoimi ustami. Mam nadzieję, że zawsze pamiętasz wszystko, czego nauczył cię oficer Bellino, ale jednocześnie pamiętaj o dobrej zabawie. College trwa tylko cztery lata (mamy nadzieję). To Twoja szansa, aby wyjść i potańczyć na stołach, a może napić się kilku drinków (oczywiście, gdy masz 21 lat).
Nigdy nie bałeś się być sobą, niezależnie od tego, czy oznaczało to noszenie spinaczy do papieru, aby uczcić tych, którzy zginęli podczas Holokaustu, robienie fioletowych pasm we włosach dla zabawy, czy mówienie, co myślisz, nawet gdy ludzie próbowali cię zepchnąć. Nigdy, przenigdy nie pozwól nikomu odebrać ci tego ognia.
Studiuj, ucz się, ucz się! Wykonuj swoją pracę na czas, utrzymuj otwarte linie komunikacji z profesorami i zawsze staraj się jak najlepiej. Tak jak w przeszłości, nie zawsze będziesz rozmawiać ze swoim nauczycielem, ale przede wszystkim zasługują na twój szacunek.
Uśmiech! Naucz się śmiać z siebie. Ciesz się każdą chwilą następnych czterech lat.
Masz tak duży potencjał. Nie wątpię, że zamierzasz robić niesamowite rzeczy.
