Sumiti Mehta
Postanowiłam zostać w domu z dziećmi, ponieważ chciałam być z nimi i byłam przekonana, że nikt inny, tylko ja – ich mama – nie będzie w stanie ich wychować.
Teraz, u schyłku rodzicielstwa, są dni, w których mam zastrzeżenia co do bycia mamą pozostającą w domu.
1. Myślę, że zawiodłem matkę.
W pewnym sensie czuję, że zawiodłem własną matkę, która była pierwszą kobietą, która ukończyła studia w swojej rodzinie i pracowała dla renomowanego banku w Indiach. Moja mama zawsze mnie inspirowała i pozwalała mi marzyć. Miała dla mnie wysokie cele i aspiracje.
2. Są dni, kiedy ludzie wokół mnie myślą, że nic nie robię.
Wszyscy widzą, jak gotuję, sprzątam, prowadzę samochód, pracuję jako wolontariusz, a nawet piszę, ale wiedzą, jak wygląda „praca” i nie sądzą, że ją mam.
3. Korzystałem z prawa jazdy znacznie częściej niż ze stopni naukowych.
Prawo jazdy uzyskałem po kilku lekcjach jazdy w ciągu miesiąca, ale licencjat z literatury angielskiej i dyplom z public relations i reklamy zajęły mi cztery lata mojej wytrwałej ciężkiej pracy, a jednak od ponad dziesięciu lat korzystam z moje prawo jazdy to znacznie więcej niż moje formalne wykształcenie.
4. Wciągają mnie stosy wolontariatu.
Część tej pracy z pewnością jest znacząca i satysfakcjonująca, a część skrajnie bez znaczenia – czy to na różnych tablicach czy panelach, czy zbieranie funduszy dla szkół. Działalność wolontariuszy wiąże się z serią wydarzeń, ale pod koniec dnia ci, którzy prowadzą program, kontynuują i moja praca jest skończona.
5. Więcej unoszę.
Przebywanie przez większość czasu w pobliżu moich dzieci daje mi szansę skupienia się na nich na bardzo niskim poziomie. Helikopter wymaga czasu, a ja mam czas. Więc jestem oznaczony jako „Mama helikoptera”.
6. Wsunąłem się w bardziej tradycyjne małżeństwo.
Pod każdym względem mój mąż Sudeep, z którym jestem żonaty od 15 lat, postrzega mnie jako równego sobie, ale w latach, kiedy byłem w domu, nasze partnerstwo wylądowało w tradycyjnych rolach płciowych. Czuję się zobowiązany do wykonania ponad 50% prac domowych nie dlatego, że on mnie o to prosi lub tego oczekuje, ale dlatego, że mam więcej czasu.
7. Mam dni, kiedy to czuję irytujące poczucie zanikającej pewności siebie.
Od dawna najbardziej żałuję, że zostaję w domu, ponieważ obniżyłem swoje możliwości w moim umyśle. Porzuciłem swoje ambicje zawodowe i cele, które kiedyś wyznawałem.
Gdybym mógł cofnąć się w czasie i zrobić powtórkę, co zrobiłbym inaczej? Patrząc teraz na moich dwóch przystojnych synów, Akszaja (12 lat) i Atiksza (6 lat), czuję się bardzo wdzięczna za dar czasu, który z nimi spędzam. Czy to w ich szkołach, zajęciach lub pracy nad projektami w domu. Ten etap mojego życia jest piękny i wiem, że moje dzieci kochają mnie najbardziej. Ta miłość i mój czas pomagają mi wychować dwóch mądrych, życzliwych i współczujących chłopców, takich jak mój mąż i zawsze mam nadzieję, że nasz będzie.