RuthChoi / Shutterstock
Jestem nauczycielem w liceum i jeśli jest coś, co wiem o edukacji, to to, że nowoczesna edukacja jest przesiąknięta badaniami i danymi. Nauczyciele zbierają i analizują dane w testach kształtujących (sprawdzanie, czy uczniowie się uczą) i podsumowujących (sprawdzanie, czy uczenie się uczniów zostało zakończone).
Patrzymy na dane z zeszłorocznych wyników testów i tegorocznych wyników testów. Przyglądamy się temu, co mówią badania o skutecznych i nieefektywnych metodach nauczania. Oczekuje się od nas nawet, że będziemy gromadzić i wykorzystywać dane do określania i komunikowania, w jaki sposób możemy ulepszyć zawodowo. Oparte na badaniach i oparte na danych to wielkie, popularne hasła w edukacji. Ciągle przypomina nam się, że nasze instrukcje muszą opierać się na badaniach i danych.
Chyba że tak nie jest.
Jeśli chodzi o przerwy w pracy oraz znaczenie zabawy i aktywności fizycznej, zbyt wiele szkół ignoruje aktualne badania. Zamiast traktować przerwy jako ważną – w istocie kluczową – część dnia ucznia, niektóre szkoły nadal zachowują się tak, jakby przerwa była przywilejem nadawanym grzecznym, uległym uczniom. Używają przerwy jako narzędzia negocjacji i wstrzymują ją jako formę kary.
Jako rodzice zwykle to akceptujemy. W końcu większość z nas pamięta, że od czasu do czasu traciliśmy przerwę z powodu zbyt wielu rozmów lub niepełnego zadania. Pamiętam, jak spędzałem więcej niż kilka przerw w czwartej klasie pana Lovelady’ego, pisząc: „Nie będę mówić w klasie”, dopóki nie rozbolała mnie ręka. Nienawidziłem przegapić przerwy, ale przeżyłem ją.
Dlaczego więc miałbym przeszkadzać, jeśli mój syn lub inne dzieci od czasu do czasu tracą przerwę? Różnica polega na tym, że mieliśmy trzy wgłębienia. W sumie każdego dnia mieliśmy ponad godzinę na zabawę, bieganie, rozmowę i spędzanie czasu z przyjaciółmi. Wiele dzieci ma dziś szczęście, że dostają 20 minut.
Badania są jasne. Według American Academy of Pediatrics przerwy odgrywają kluczową rolę w rozwoju dziecka, przynosząc dzieciom korzyści emocjonalne, społeczne, fizyczne i akademickie. AAP „uważa, że przerwy są kluczowym i niezbędnym elementem rozwoju dziecka i jako takie nie powinny być wstrzymywane z powodów karnych lub akademickich”. Innymi słowy, dzieci potrzebują przerwy, a przerwy nie należy odbierać dzieciom, aby ukarać je za złe zachowanie lub jako karę za nieukończenie lub nieprawidłowe wykonanie pracy.
Ponownie, nie można tego wystarczająco podkreślić. Przerwa nie jest przywilejem. To nie jest nagroda. Dzieci nie powinny zarabiać na przerwę i nie powinny przegapić przerwy jako kary. Ponieważ przerwy są tak istotną częścią rozwoju uczniów, odebranie ich dzieciom ma taki sam sens, jak odebranie im matematyki, czytania lub ortografii. Nie pomaga im to stać się lepszymi uczniami lub lepszymi ludźmi. Dlaczego więc tak wiele szkół nadal stosuje tę formę kary?
Być może dlatego, że wydaje się to prostym rozwiązaniem niechcianego zachowania. Problem polega na tym, że kara jest często mniej skuteczna w korygowaniu zachowania niż inne formy dyscypliny. W przypadku przerwy kara ta jest mniej skuteczna, ponieważ dzieci potrzebują przerwy, aby się odprężyć, nawiązać kontakty towarzyskie i poruszyć się, aby mogły się skupić i lepiej zachowywać w klasie.
Innym możliwym powodem, dla którego szkoły zabierają przerwy, jest to, że nauczyciele pracują z ograniczonym czasem i opcjami. Twórcza dyscyplina może zająć trochę czasu od nauczania i uwagi od innych uczniów.
Jak więc nauczyciele zmieniają lub poprawiają zachowanie uczniów bez robienia przerw? Wielu nauczycieli czuje, że mają związane ręce. Jakie są alternatywy dla zabierania przerwy?
Nie ma prostych rozwiązań, ale jednym kluczem jest zmiana polityki na poziomie federalnym i stanowym. Departamenty edukacji muszą wyznaczać uczniom więcej przerw, jeśli mamy wierzyć, że ich celem jest służenie najlepszym interesom naszych dzieci.
Administratorzy muszą współpracować z nauczycielami, aby opracować alternatywne formy dyscypliny i sposoby poprawy zachowania uczniów, robiąc wszystko, co w ich mocy, aby zapewnić odpowiednią ilość czasu na zabawę i rekreację.
Szkoły muszą także utrzymywać otwarte linie komunikacji z rodzicami. Kiedy rodzice wiedzą, czego oczekują nauczyciele i jak ich dzieci mogą nie spełniać tych oczekiwań, mogą pomóc, podejmując działania w domu. Jest mało prawdopodobne, aby odejście dziecka spowodowało pozytywną zmianę w zachowaniu. Biorąc pod uwagę ich telewizję lub elektronikę.
Dzieciństwo jest ulotne, a ilość czasu, jaką dzieci mają na zabawę w ciągu dnia, dramatycznie się zmniejszyła w ostatnich latach. Obecne trendy w edukacji zmusiły wiele szkół do poważnego ograniczenia lub w niektórych przypadkach wyeliminowania przerw. To nie jest w porządku i nie leży w najlepszym interesie dzieci. Przywrócenie przerwy na należne jej miejsce w programie nauczania może zająć lata, ale pierwszym krokiem w kierunku przywrócenia przerwy jest uznanie, że nie jest to przywilej zarezerwowany tylko dla dobrze wychowanych.
