Dla rodzin, których rodzice się rozstali, zamknięcie może być niezwykle trudne, ponieważ młodzi ludzie mogą nie być w stanie widywać się z obojgiem rodziców tak często, jak by chcieli – a nawet wcale. Dzieci mogą odczuwać frustrację, denerwować się, odczuwać stratę lub myśleć, że to ich wina. Naprawdę ważne jest, aby po pierwsze wyjaśnić powody, dla których mogą mieć ograniczony lub żaden kontakt fizyczny z rodzicem w tym czasie, a po drugie, aby zapewnić je, że nie dzieje się tak dlatego, że drugi rodzic nie chce ich widzieć – chodzi o to, aby chronić ich i ich rodziny.
Rządowe wytyczne zalecają, aby w przypadku, gdy rodzice nie mieszkają w tym samym gospodarstwie domowym, dzieci mogą przemieszczać się między domami rodziców – i jest to wyjątek od porady dotyczącej „zostania w domu”. Decyzja o przenoszeniu dzieci między domami rodzicielskimi wymaga jednak indywidualnej oceny i omówienia z zaangażowanymi rodzinami.
Jeśli zastanawiasz się, czy właściwą decyzją dla Twojego dziecka jest kontakt fizyczny z obojgiem rodziców lub przemieszczanie się między domami, zastanów się:
- Zdrowie Twojego dziecka – Czy wykazują objawy koronawirusa? Czy mieli kontakt z kimś, kto pracuje lub blisko współpracował z osobami zarażonymi wirusem?
- Ryzyko infekcji z gospodarstwa domowego drugiego rodzica – Czy ktoś w ich rodzinie wykazuje objawy lub czy ktoś ostatnio wykazywał objawy?
- Osoby wrażliwe – Czy w którymś z gospodarstw domowych znajdują się osoby wrażliwe, takie jak osoby starsze lub osoby z chorobami współistniejącymi, które są bardziej narażone na wirusa?
Jeśli uznasz, że kontakt twarzą w twarz z drugim rodzicem nie jest właściwą decyzją dla Twojego dziecka, znajdź dla niego alternatywne sposoby pozostawania w kontakcie – na przykład Zoom, FaceTime, Skype lub rozmowy telefoniczne.
